Çok uzun zaman önce, bir vardı Heyecan değişimi ile Felsefe Konuşma Sigmund Freud iyi filozof olup olmadığı hakkında ‘ın Joshua Landy’yi. Joshua karşı görüşü ifade ederken Freud’un iyi bir filozof (aslında mükemmel bir filozof) olduğu pozisyonunu aldım. Sohbeti şaşkınlık içinde bıraktım. Aynı adamın çılgınca farklı değerlendirmelerini nasıl yapabiliriz? İlk başta, bizden birinin yanlış olması gerektiğini düşündüm ve benim olduğumdan endişelenmeye başladım. Daha sonra, daha da iyi yansıtarak, iyi felsefenin ne olduğu sorusunu hiç düşünmedim ve belki de Josh’la olan anlaşmazlığım, bu soruyu nasıl cevaplayacağımızla ilgili farklı arka plan fikirlerimizle ortaya çıktı.
Peki, iyi felsefe nedir? Bu sadece bir tat meselesi mi? Yoksa buğdayı samandan ayırmak için yönergeler var mı?
Göz önünde bulundurulması gereken bir nokta, bir işin teknik yeterlilikle yürütülüp yürütülmediğidir. Felsefi bir çalışma özensizse – örneğin, yanlış akıl yürütmeye, dışardan ve aykırı çelişkilere dayandığı veya karşı örnekleri örneklemediği için – bu kesinlikle iyi felsefesi olarak sayılabilir. Teknik doğruluk çekici bir kriterdir çünkü oldukça siyah-beyazdır. Bir argümanın geçerli olup olmadığını belirlemek, en azından prensip olarak, tamamen nesnel bir konudur. Bu nedenle, bu tür kararlar, editörlerin bir makaleyi yayınlanmak üzere kabul edip etmeme hakkında bir çağrı yapmak zorunda kaldığında dergi gönderimlerinin geçtiği bir elek olarak gurur duymaktadır.
Ancak mantık ve kesinlik her şey değildir ve bu kritere çok fazla eğilmeyle ilgili çeşitli sorunlar vardır. Birincisi, bir filozofun kusursuz bir şekilde tartışması ve yine de her türlü itirazın gömülebileceğini tahmin ederek her tartışmalı deliği tıkamak için aşırı vicdani çabaların söz konusu olduğu gerçeğinden bahsetmemek mümkün değil (ve oldukça yaygın demeye cesaretim). bir çamur kayması altında ilginç bir tez. Başka bir sorun da, “büyük” felsefi eserlerin – kanonda yer alanların bile – özverili tercümanlarının argümanlarında çatlaklar üzerinde kağıt tutmaya meyilli olmalarına rağmen, tamamen berrak bir şekilde yanlış olmalarıdır. Ve bazı durumlarda, teknik uzmanlık arayışı önemsiz görünüyor. Nietzsche‘ninBöylece Spokal Zarathustra açık, açık, mantıklı tartışmalar konusunda kısadır.
Peki, başka hangi yönergelere başvurabiliriz? Birincisi, iyi felsefenin genellikle dönüştürücü olduğu . Daha önce görünmez olan yönleri açığa çıkararak dünyayı yeni şekillerde görmemize yardımcı oluyor. Hiç kimse bir felsefe çalışmasının hayatını değiştirdiğini duyduğunu duymadım çünkü tüm argümanları tümdengelimli olarak geçerli. Aksine, karanlıkta bir ışık parlatarak, tanıdık şeyleri tanıdık görünmeyerek ya da hayatta gerçekten önemli olan şeylere katılmalarına yardımcı olarak kendileri için bir fark yarattığını söylüyorlar.
Dönüştürülebilirlik felsefi bir erdem ise, o zaman felsefi çalışmanın iyiliği hakkında indirilemez bir şekilde öznel bir şey vardır, çünkü bir felsefenin bir parçasının dönüştürücü olup olmadığı tüketicilerin alıcılığına çok bağlıdır. Ayrıca bununla ilgili bir estetik unsur da vardır: felsefi söylemin biçimi, içeriği kadar önemlidir. Bazı yazı türlerinin, hepsi aynı fikirleri ifade etseler bile, bazı insanlar üzerinde diğer türlerden daha fazla etkisi olması daha olasıdır.
Orijinallik ne olacak ? Entellektüel manzara üzerine yeni bir soru ekilmesi elbette bir çalışmanın iyi bir felsefe örneği olması lehine sayılır. Oluşturan soruya çok iyi cevap vermese bile (ya da hiç cevaplamaya çalışmasalar bile – Sokrates’i düşünün) bu doğrudur. Özgünlük genellikle üretkenliğe bağlıdır . Felsefi bir çalışma, devam eden bir araştırma geleneğinde daha fazla felsefi çalışma ortaya çıkardığı ölçüde üretkendir. Alfred North Whitehead’in Avrupa felsefi geleneğinin Platon’a yönelik bir dizi dipnottan oluştuğuna dair ünlü açıklaması bu fikri özetliyor. Felsefi kanondaki çalışmalar tanım gereği son derece üretkendir – tüm felsefi geleneklere ve karşı geleneklere ve geniş, labirent edebiyatlarına yol açar.
Ancak, felsefi bir çalışmanın üretkenliğinin, doğanın içinde bulunduğu güçlü yönler üzerinde olduğu gibi içinde doğduğu sosyal, entelektüel ve politik çevreye dayandığını bilmek önemlidir. David Hume’un Batı felsefesinin en büyük hitlerinden biri olan İnsan Doğa İncelemesinin kopyaları hemen kitapçı raflarından uçmadı. Bunun yerine, Hume’un otobiyografik bir taslağa koyduğu gibi, zealotlar arasında bir üfürüm uyandırmak için bile böyle bir ayırım yapmadan, basından ölü doğdu. Ben de Simone de Beauvoir’ın İkinci Cinsiyeti 14. yüzyıl Paris’te yazılmış olsaydı, 1949’da olduğundan çok daha farklı bir kabul görecekti. Bir tohumun bir bitki üretip üretmediği büyük ölçüde üzerine düştüğü toprağa bağlıdır.
Özetlemek gerekirse, iyi felsefenin neye bağlı olduğunu tam olarak söylemek zor. Bir araya gelebilecek veya birbirlerinden ayrılabilecek çeşitli faktörler vardır ve bunları birbirleriyle tartmak için net bir metrik yoktur. İyi felsefenin ne olduğuna karar vermek dağınık, genellikle öznel ve tarihsel olarak koşullu bir iştir. Belki de, o zaman, felsefe çalışmalarının iyi olabileceği birçok yol vardır ve akıllı, bilgili insanların kendileri hakkında bu kadar itirazda bulunabilmeleri, tuhaf disiplinimizin zenginliğini ve karmaşıklığını yansıtacak şekilde kutlanmalıdır.
