Daniel C. Dennett, (28 Mart 1942 , Boston, Massachusetts, ABD), zihin felsefesinde uzmanlaşmış Amerikan doğa bilimci filozofudur. 21. yüzyılın başında ateist harekette öne çıkan bir figür oldu.
Dennett’in babası bir diplomat ve İslam tarihi bilginiydi ve annesi de editör ve öğretmendi. 1963 yılında Harvard Üniversitesi’nden felsefe ve ardından Oxford Üniversitesi’nde yüksek lisans eğitimi aldı. Gilbert Ryle altında okuyan Dennett, bilincin doğasıyla ilgilenmeye başladı ve daha sonra ilk kitabı olan İçerik ve Bilinç (1969) adlı konuyla ilgili doktora tezini yazdı. 1965 yılında felsefede, ardından Kaliforniya Üniversitesi Irvine’de öğretmenlik yapmak üzere Amerika Birleşik Devletleri’ne döndü. 1971’de Massachusetts Üniversitesi Medford’daki Tufts Üniversitesi’ne taşındı ve burada 1985’te Üniversite Profesörü olarak atandı ve üniversitenin Bilişsel Çalışmalar Merkezi’nin yöneticisi oldu. 2000’de Tufts’ta Austin B. Fletcher Felsefe Profesörü olarak atandı.
Resmi felsefi eğitimine ek olarak, Dennett yapay zeka, sinirbilim ve bilişsel psikoloji alanlarına otodidaktik baskılar yaptı. Sadece bilim tarafından bilgilendirilerek kişinin zihin hakkında üretken bir felsefi tartışma yapabileceği ve zihin-beden sorununa (zihinselin fiziksel ile nasıl ilişkili olduğu sorusu) bir çözüm bulabileceği konusunda ikna olmuştu. Geleneksel felsefe yöntemlerine dair şüpheciliğini yansıtan, onun alışılmışın dışında olduğu yaklaşım, onu meslektaşları arasında radikal bir rol oynamıştır. Yine de, disiplinlerarası stratejisi, araştırmacılar beynin mekanizmaları hakkında daha fazla bilgi topladığından filozoflar arasında daha yaygın hale geldi. Gelişen bilişsel bilim alanına olan felsefi katkılarının gücüyle, Dennett, 1985’te Tufts’ta Bilişsel Çalışmalar Merkezi’nin direktörlüğüne atandı. 1987’de Amerikan Sanat ve Bilim Akademisi’ne seçildi.
1993’ten itibaren Dennett, Massachusetts Institute of Technology’de Cog adında akıllı ve belki de bilinçli bir robot üretmeye çalışan bir ekiple ilgilendi. Ayrıca yazmaya devam etti. Kariyeri boyunca, bilinç teorilerini ayrıntılandıran birkaç kitap yazdı. İki çaba, Bilinç Açıklaması (1991) ve Darwin’in Tehlikeli Fikri (1995), doğal seçilimin akılsız sürecinin beynin ve insan bilincinin evrimi için nasıl oluşturduğunu inceledi. Dennett, öğrettiği bir birinci sınıf felsefe sınıfından çıkan, Minds Kinds (1996) ve Sezgi Pompaları ve Diğer Düşünme Araçları (2013) içindeki bu fenomeni keşfetmeye ve indirgemeye devam etti.
Diğer felsefi eserler arasında Beyin Çocuğu: Zihin Tasarlama Üzerine Denemeler (1998) ve Tatlı Düşler: Bilinç Biliminin Felsefi Engelleri (2005) bulunmaktadır. Sinirbilim ve Felsefe: Beyin, Zihin ve Dil (2007), Dennett, Amerikan filozof John Searle, Avustralyalı beyinbilimci Maxwell Bennett ve İngiliz filozof Peter Hacker arasında beyne yönelik dilsel açıklama zorlukları (ve niteleştirme) ile ilgili bir dizi değiş tokuş oldu.
Dennett’in entelektüel soygunları, tüm din biçimlerini yanıltıcı ve ateist bir dünya görüşünü savunan bir harekete giderek daha fazla yaklaşıyor. 2006 cildi: Büyüyü Kırmak: Doğal Bir Fenomen Olarak Din, dini düşüncenin gelişimi için evrimsel açıklamalar geliştirmiştir. Dini eğilimlerin büyük ölçüde içgüdüsel odaklı toplumsal fenomenlerin bir ürünü olduğunu düşündü. Örneğin, insanlara niyeti ayırt etme kabiliyetinin, yaratılışçılık durumunda olduğu gibi, hiç kimsenin gerçekte bulunmadığı bir yere niyet atfetmesine neden olduğunu ileri sürmüştür. Dennett konu hakkında geniş kapsamlı dersler verdi ve tartıştı; Hristiyan filozof Alvin Plantinga ile 2009 tartışması Bilim ve Din olarak yayınlandı: Uyumlu mu? (2011). Ateist aktivistlerin görüşleri Richard Dawkins, Christopher Hitchens ve Sam Harris ile olan uyumu, Hitchens’e “Karşı Kıyametin Dört Atlısı” grubunu taklit etmelerine neden oldu.
