oku

Ve derken bir gün… Nûr Dağı’nda nûrlar buluşmuştu. Artık Nûr’un, Nûr’u karşılama mevsimi gelmiş; semavi olanı, arzî olanını kucaklayacak ve “OKU!” diyecekti.  Dağ ve taşın, taşımaktan âciz kaldıkları bir mesuliyetin konulmasıydı bu omuzlara… Vazifenin karşısında hissedilen ağırlık, dayanılacak gibi değildi. Aynı zamanda neyi okuyacaktı? Okuma- yazma bilmiyordu ki! Rabbinden başka ufkunu dolduracak ikinci bir mercii … Devamını oku